Orthomoleculaire therapie

Orthomoleculaire geneeskunde

Orthomoleculaire therapie wordt ook wel voedingsgeneeskunde genoemd. Binnen de orthomoleculaire therapie richten we ons op de voedingsbehoeften van het lichaam die nodig zijn om een optimale gezondheid te krijgen en/of te behouden. Deze voedingsbehoeften zijn vaak individueel verschillend door lichamelijke inspanning, erfelijke factoren, stress of andere invloeden vanuit de omgeving.

Voedingsbehoeften van het lichaam

Onze voeding bestaat uit macro voedingsstoffen en micro voedingsstoffen. De macro voedingsstoffen zijn koolhydraten, vetten en eiwitten. Deze gebruikt ons lichaam als energiebron of als bouwstenen voor het maken van onder andere huid, haar en botten, hormonen en immuuncellen. De micro voedingsstoffen zijn vitamines, mineralen en sporenelementen zoals vitamine C, magnesium en jodium. Deze stoffen zijn voor het lichaam belangrijk om iets met de bouwstenen en de energie te kunnen doen: hulpstoffen.

Geef het lichaam wat het nodig heeft

Door het lichaam weer de voedingsstoffen, de beweging of juist de rust te geven die het nodig heeft, kunnen systemen die uit balans zijn geraakt zichzelf weer herstellen. Hierdoor kunnen symptomen die hierdoor waren ontstaan verbeteren of zelfs verdwijnen. Ook bij chronische klachten.

Orthomoleculaire therapie - Chronisch is niet voor altijd

Iedereen kent wel iemand met een chronische ziekte als hart & vaatziekten of diabetes type 2. De behandeling voor deze ziektes is vaak langdurig en oneindig. De reden hiervoor is dat de symptomen van chronische ziektes (bijvoorbeeld het bloedsuikerprobleem bij diabetes type 2) vaak worden gezien als de oorzaak van het probleem, en ook als zodoende worden behandeld. Deze denkwijze komt voort uit de behandeling van acute ziektes, waarbij dit effectief werkt. Acute en chronische ziektes zijn echter twee totaal verschillende dingen, die op een andere manier dienen te worden behandeld.

Een acute ziekte heeft vaak een duidelijke oorzaak: een longontsteking wordt veroorzaakt door een bacterie. Je krijgt een antibioticum en de ontsteking verdwijnt. Probleem opgelost.

Maar met een chronische ziekte ligt dit anders. Opnieuw het voorbeeld van diabetes type 2 (maar van toepassing op elke andere chronische ziekte). Hiermee word je niet van de ene op de andere dag wakker. Bij diabetes gaan meerdere dingen al maanden tot jarenlang fout. En uiteindelijk leidt dit tot het ontstaan van een verzameling van symptomen (overgewicht, gewrichtsklachten, hoge bloedsuikerspiegel, moeilijk helende wonden), die samen worden benoemd met een overkoepelende term: diabetes type 2. Eén duidelijke oorzaak is er niet. En daarom dus ook niet één middel ter behandeling.

Door dezelfde denkwijze van acute ziektes toe te passen op chronische ziektes onderdruk je symptomen, maar blijft het vuur dat de ziekte aanwakkert branden. Hierdoor is de misplaatste gedachte ontstaan dat je een chronische ziekte voor het leven mag houden. Gelukkig is dit niet zo. 

Orthomoleculaire therapie is gericht op het aanpakken van de oorzaak. Met behulp van een anamnese (vraaggesprek) worden de werkelijke oorzaken van de symptomen in kaart gebracht, en wordt uitgezocht welke systemen een rol spelen bij het ontstaan van de symptomen. De behandeling is gericht op voeding, suppletie en levensstijl, en geeft je lichaam zelf de middelen en stimulans om de systemen in het lichaam weer optimaal te laten verlopen. Zo kunnen chronische klachten die al jaren aanwezig zijn verbeteren of zelfs worden verholpen en krijgt chronisch weer zijn juiste betekenis: langdurig, maar niet voor altijd.